คำศัพท์
กระจิด ตัวเล็ก
กระจุ้ย คือ จุ้ย
หมายถึงเล็กๆ
คางแข็งขยัน อ้าปากงับได้แน่น
เคี่ยว เป็นรูปเอกโทษของเขี้ยว
ไคล ตะไคร่น้ำ
จอก ไม้น้ำชนิดหนึ่ง ไม่ีมีลำต้น
ใบเป็นแผ่นสีเขียวสดซ้อนๆกัน
ฉวาง ขวาง
ช้อย อ่อนช้อย
ซร้องนงพงา คือ
ซร้องนางหรือช้องนางคลี่
ซร้องนาง คือต้นช้องนางคลี่ ไม้อิงอาศัยต้นไม้ใหญ่
ต้นพวา ต้นมะม่วง
แต่ค่าไม้ จากคบไม้
ถู้ เป็นรูปโทโทษของทู่ หมายถึง ไม่แหลม
แปล้ แบนราบ
ไปล่ ผาย แบะ
ผาดผัง, ผายผัน ไปโดยเร็ว
พันขนดเครียด รัดให้แน่นมาก
เพรา, พรายเพรา งาม
มัจฉาชาติ หมู่ปลา
รางชาง งาม
สวย เด่น
รายร่ายฟ่ายเฟื่องหาง ฟายหาง
เป็นกิริยาของนกยูงเวลารำแพนหาง กวีใช้คำว่า "ฟ่าย" เพื่อเล่นล้อคำเอก
กับคำว่า “ร่าย” และ “เฟื่อง”
สไบบางนางสีดา คือ ต้นสไบนาง
เป็นเฟิร์นชนิดหนึ่งอิงอาศัยต้นไม้ใหญ่ในป่าที่ชุ่มชื้น
สร่าย สาหร่าย
ส่องนิ้ว ชี้นิ้ว
หง้า เป็นรูปโทโทษของ ง่า หมายถึง กางออก
ห่ม ขย่ม
หวั่นหว้าย ว่ายไปมา (หว้าย เป็นรูปโทโทษของ ว่าย)
หัวริกรื่น หัวเราะรื่นเริง
หรี้ เป็นรูปโทโทษของ รี่
เหลื้อม เป็นรูปโทโทษของ เลื่อม
ที่มา : หนังสือวรรณคดีวิจักษ์ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่๒